Зүрх сэтгэлийн минь гүн дэх нууц
Вузи Линьи хот, Шаньдун муж
2006 оны хавар би удирдагчийн албан тушаалаасаа мултраад ирсэн газар руугаа буцаад илгээгдсэн. Учир нь би “тийм” гэж хэтэрхий их хэлдэг хүнд тооцогдсон юм. Би буцаж очоод, эхний үед хүнд хэцүү тарчлаан, зовлон дунд шумбаад орчихсон. Удирдах алба хашсан олон жилийнхээ дараа би “уриалгахан хүн”-д тооцогдон толгод уруудна гэж хэзээ ч бодож байгаагүй. Энэ бол миний хувьд төгсгөл, намайг мэддэг хүн бүр миний бүтэлгүйтлийн тухай мэдэх бөгөөд би чуулгандаа муугийн үлгэр жишээ болон үлдэнэ гэж бодож байв. Энэ бүхний дараа би хэрхэн бусдын нүүрийг харах вэ? Бодох тусам би улам сөрөг болж үнэнийг эрэлхийлэх итгэлээ эцэст нь алдсан. Хэдий тийм боловч өнгөрсөн хэдэн жилд зарцуулсан бүх золиос, зардлаа бодохоор би өөрийгөө болиулж чадахгүй байлаа. Хэрвээ би өөртөө бууж өгөөд, бүтэлгүйтлээ хүлээн авах юм бол бүх хичээл зүтгэл маань ямар ч хэрэггүй болох биш үү? Тэгвэл хүмүүс миний тухай бүр доогуур бодохгүй гэж үү? Ийм зүйл болохыг би зөвшөөрөхгүй! Би өөрийнхөө төлөө босох хэрэгтэй, намайг дорд үзэхийг бусдад зөвшөөрөх ёсгүй. Одоо, хэчнээн хичээх хэрэгтэй байсан ч, хэчнээн бурууг хүлээх байсан ч хамаагүй би үйл хэргээ батлан харуулах хэрэгтэй-замын дундаас ухарч чадахгүй! Бүтэлгүйтлийн сургамжаа санаж үнэнийг эрэлхийлэхэд анхаарлаа хандуулж чадвал дахин удирдагч болох нэг өдөр ирэх ч юм бил үү. Оюун санаандаа ийм бодолтойгоор бүхий л сөрөг зүйлс, гансрал гуниг маань бүдэгрэн арилж би зорилгынхоо тухайд шинэ эрч хүчийг мэдэрсэн.